Zes jaar geleden kwam Pegah (42) uit Iran naar Nederland, samen met haar dochter en zoon. In haar thuisland had ze nooit gewerkt, maar nu heeft ze met
succes haar inburgering afgerond en een baan gevonden waar ze met plezier naartoe gaat. ‘Ik voel me hier thuis, en ik ben trots op wat ik heb bereikt.’
De eerste jaren in Nederland waren niet makkelijk. Pegah en haar kinderen verbleven in verschillende asielzoekerscentra, onder andere in Weert, Wageningen, Arnhem en Grave. ‘Dat was een moeilijke tijd,’ vertelt ze. Pas na 2,5 jaar kregen ze een woning in Boxtel. Daar begon Pegah haar nieuwe leven, geholpen door de gemeente en verschillende instanties.
Werken en inburgeren combinerenPegah combineerde haar inburgeringstraject met werken via WSD. Een aantal dagen per week volgde ze lessen, de andere dagen werkte ze. ‘Ik ben trots dat ik alle examens heb gehaald,’ zegt ze stralend. Toch vindt ze Nederlands spreken nog lastig. ‘Ik begrijp alles goed, maar het praten is moeilijk. Op mijn werk leer ik gelukkig steeds meer.’
Met een lach naar haar werkHaar werk bij WSD betekent veel voor haar. ‘In Iran had ik een rijke man, ik hoefde nooit te werken. Maar nu doe ik het zelf en dat voelt goed,’ zegt ze. ‘Eerst was het spannend, maar nu ga ik elke dag met een lach naar mijn werk.’ Vooral haar collega’s en leidinggevenden maken het werk fijn. ‘Ik heb lieve collega’s en mijn leidinggevenden, Elonka en Peter, zijn heel fijn om mee te werken.’
Voorlopig zit Pegah helemaal op haar plek. ‘Het werk is niet moeilijk, maar dat is prima. Hier is geen stress, geen negativiteit. Dit is mijn toekomst en daar ben ik blij mee.’